Manteau, 4e druk, ISBN 9789022323519 , maart 2009, 320 pagina's, categorie Volwassenen.
Uitgeverij Houtekiet, maart 2014, vijfde druk.
Jimmy Hendricks is niet Jimi Hendrix. Jimmy is wel een kleine crimineel die in Los Angeles een nieuw leven wil beginnen. Waarom niet als schrijver? Al bij al zal Wally, zijn celgenoot die in de California State Prison, Corcoran bruutweg werd vermoord, niet veel meer hebben aan de memoires die hij heeft geschreven. Maar wanneer Jimmy het boek onder het pseudoniem John C. Hickels laat verschijnen, beginnen de problemen pas. In het werk wordt immers een boekje opengedaan over een paar personages die helaas echt bestaan. Zoals een meedogenloze wapenhandelaar, een ex-flik die op eigen houtje verder opereert en een vent die graag signeert met een... stiletto. Tot overmaat van ramp blijkt het boek een succes, ondermeer door Sonja -kortweg Sonny- die voor de krant werkt. Jimmy leert al snel de leuze kennen: geen woorden, maar daden. Zeker wanneer Roland Knox, de tweederangsoplichter waar hij vroeger voor werkte, zich ook komt mengen in het verhaal en de spookschrijver dreigt te ontmaskeren...
Een flitsende thriller met sprankelende dialogen, frisse humor en een stevige dosis spanning.
Winnaar Diamanten Kogel 2009, Nominatie Gouden Strop 2009 (2de plaats), vijf sterren VN Thrillergids, speciale trailer op You Tube.
18-01-2011 Knack (Knack)
Het magazine Knack heeft een Top Vijf samengesteld van de beste Vlaamse thrillers die in de laatste tien jaar zijn verschenen. Na 'Misleid' van Pieter Aspe en 'Dossier K' van Jef Geeraerts komt 'Stiletto Libretto', volgens de recensent een 'ijkpunt in de recente Vlaamse misdaadliteratuur'.
31-08-2009 Fred Braeckman (De Morgen)
Vlaamse misdaad: Grijns, glimlach & gegiechel
Aan sérieux heeft het de Vlaamse misdaad nooit ontbroken. Wat ontbrak was humor en gein. Maar daar lijkt verandering in te komen. Nieuw werk van Bavo Dhooge.
Van slapstick tot pure absurditeit
Bavo Dhooge is altijd al een buitenbeentje geweest, al was het maar om de titels van zijn intussen al meer dan dertig boeken. Die beginnen alle met de letter 's'. Overigens gaat het niet altijd om thrillers. Dhooge schreef ook jeugdboeken, verhalen, romans. Hij werkte mee aan de tv-serie Sedes & Belli, publiceerde een biografie over de legendarische stuntman John Massis. Toch werd hij vooral bekend om zijn luchtige reeks rond de Gentse privédetective Pat Somers. "Ik vind schoonheid van binnen zo veel belangrijker dan van buiten, maar dat is natuurlijk makkelijk gezegd als je het, zoals ik, allebei hebt. En ik zou niets aan mijn lichaam veranderen, ik ben tevreden met wat ik zie", laat Somers weten in een krimi met de Gentse Floraliën als achtergrond. Dhooge was met die reeks overigens wel handig genoeg om zijn boeken weliswaar in de Arteveldestad te laten spelen, maar toch telkens weer een decor te bedenken dat ook over de grenzen van de stad heen reikte: het S.M.A.K., het Internationaal Filmfestival van Vlaanderen, Buffaloploeg AA Gent. Met Stiletto Libretto gaat hij nu voluit verder en dieper. In die zin dat hij de thriller in Amerika laat spelen, de zachtaardige humor wel behoudt maar ook ruimte laat voor noir, bitsigheid en surrealistisch geweld. Denk aan Quentin Tarantino die samen met Elmore Leonard en Carl Hiaasen een feestje bouwt. De plot is even eenvoudig als briljant en inventief. Jimmy Hendricks is een kleine crimineel die zijn hele leven lang al gepest wordt met zijn achternaam. Tijdens zijn jongste verblijf in de gevangenis wordt zijn celmaat gruwelijk vermoord. Wellicht was iemand op zoek naar de memoires die hij in de cel had geschreven. De laatste dag van zijn verblijf in de gevangenis komt Jimmy toevallig in het bezit van die memoires. Hij laat ze verschijnen onder de naam John Hickels en dan is het hek van de dam. Een paar zware gangsters herkennen zichzelf in het boek en willen koste wat het kost verdere verspreiding tegengaan. Maar de succescarrière van Jimmy-John is al gestart. Zowel de vulling als de fantasierijke plot maken Stiletto Libretto onweerstaanbaar. Van slapstick tot pure absurditeit. De lieve, onhandige Pat Somers is niet helemaal weg. Maar hij is wel een stoere volwassen knaap geworden in een avontuur waar een gangster een stukje pink verliest in een papierversnipperaar en een vlijmscherp mesje als prothese laat monteren. Stiletto Libretto haalde de onlangs uitgereikte Gouden Strop net niet, maar kreeg - heel ongewoon voor een Vlaamse thriller - vijf sterren in Vrij Nederland. "Het wordt moeilijk bescheiden te blijven", zou Pat Somers gefluisterd hebben.
30-08-2009 Gert Jan De Vries (NRC Handelsblad)
Een Vlaamse serenade aan de thriller
Lijst genomineerden voor Gouden Strop is een statement
Vrijdag 29 mei 2009 door Gert Jan de Vries
Het is nauwelijks voorstelbaar hoe revolutionair het lijstje genomineerden voor de Gouden Strop 2009 is. Niet enkele, maar álle favorieten voor de prijs zijn overgeslagen, terwijl de nominaties voor de thrillerprijs zich jaar na jaar kenmerken door een hele trits aan vaste namen. Maar of ze nou René Appel heten of Esther Verhoef, of ze al drie Stroppen hebben of honderdduizend exemplaren verkopen van elk boek, ze zitten er dit jaar niet bij.
Traditioneel hebben Stropjury’s niet de neiging de beste thriller te selecteren, maar het meest literaire of het meest intellectuele boek uit de jaaroogst. De laatste jaren komen ze regelmatig tegemoet aan de wensen van het vooral in psychologie geïnteresseerde bestsellerpubliek en nomineren ze dus ook Esther Verhoef en Simone van der Vlugt (Saskia Noort stuurt haar werk niet meer in). Beide tendensen ontbreken vrijwel geheel in de shortlist 2009, tot grote opwinding onder alle partijen.
De shortlist 2009 is dus een statement. De vraag is alleen: van wat? Op het eerste gezicht lijkt er helemaal geen lijn te ontdekken in de vijf genomineerde titels. Wat kan de jury 2009 dan hebben bezield om een shortlist samen te stellen die zoveel rumoer oplevert?
Er is op die vraag maar één antwoord mogelijk. De jury 2009 vindt het gehele Nederlandstalige thrillerlandschap de moeite waard. Ze stelt zich op als overijverige gids in een wildpark, bereid om alle facetten te tonen: het is rijk hier en groot en gevarieerd, kijk maar! Het is een jury van liefhebbers die pal achter de Nederlandstalige thriller staat.
De eeuwige verwarring die Stropjury’s parten speelt is of ze een spannend of een goed geschreven boek moet bekronen. Of iets breder: wat is het literaire gehalte van thrillers en hoe moet je dat waarderen? De jury 2007 koos het radicale literaire uiterste en besloot daarom dat het niveau van de inzendingen te laag was om het volle aantal nominatieplekken te benutten. De jury 2009 doet het tegenovergestelde.
Die enthousiaste houding is bewonderenswaardig en terecht. Alleen al uit de nominaties van dit jaar blijkt dat wie de polderthriller serieus neemt – en hem dus op zijn eigen merites beoordeelt! – in ons taalgebied heel wat moois en genietbaars kan vinden. Het scoren van dat punt is wel een paar scheve gezichten waard, al blijft het moeilijk te verteren dat de prachtige boeken van Willem Asman, Jac. Toes en Felix Thijssen ook moesten sneuvelen.
Ja, de jury 2009 is moedig, maar welbeschouwd is ze overmoedig. In haar rapport bij de shortlist meldt de uit thrillerfanaten bestaande jury: ‘enkele hooggewaardeerde misdaadromans waren niet ingestuurd. Maar dit is niet ten koste gegaan van de gemiddelde kwaliteit.’
Dat is uit statistisch oogpunt een lastige zin. Als de hooggewaardeerde boeken het gemiddelde niet verhogen behoren ze immers op hun best tot de middenmoot. Waarom zijn ze dan hooggewaardeerd? Het spreekt voor de jury dat ze de statistiek, de wiskunde en de logica overboord wil zetten, omdat het haar enorme enthousiasme verraadt. Ze bedoelt met die onhandige zin natuurlijk niets anders dan dat de Nederlandstalige thriller zich gemiddeld op een hoog niveau bevindt.
Dat het palet van de Nederlandstalige thrillerschrijvers breed is, weet de jury goed aan te tonen. Ze doet dat onder andere met de nominatie van Judith Vissers roman Stuk, een psychologische roman over het getroebleerde bestaan van het middelbareschoolmeisje Elizabeth. De verwarde puber verandert gaande het boek in een soort She-Devil à la Fay Weldon, in staat tot een even emotieloze als gruwelijke moord.
Stuk is een knap jeugdboek (en had om die reden strikt genomen niet mogen meedingen), maar hoe vakbekwaam Visser dit psychodrama in een microkosmos ook neerzet, René Appel weet in hetzelfde subgenre aanzienlijk meer te doen met plotwendingen en spanningsopbouw. Sterker nog, René Appel mag geen groot stilist zijn, hij is Shakespeare vergeleken bij Judith Visser.
Ook met de nominatie van Gauke Andriesse overspeelt de jury haar hand. Stilzwijgen is een keurig boek waarin alles klopt, maar de stijl is braaf, bij vlagen op het ambtelijke af. De compositie is keurig en degelijk, de psychologie niet mal, maar ieder sexappeal ontbreekt. Aan de thematiek van Andriesses derde speurdersroman over Jager Havix ligt het niet. Zijn opmerkelijke verhaal over kunsthandel in WO II is beproefd thrillermateriaal. Bij Andriesse werkt het echter niet. Hij had het mysterie even goed in een degelijk geschreven opstel kunnen oplossen.
Hetzelfde geldt voor Andriesses tweede thema: mensenhandel op de Wallen, verborgen achter en deels gelegitimeerd door de Nederlandse prostitutiewetgeving. Het is aangrijpend wreed en Andriesses engagement is ongetwijfeld oprecht, maar ondanks de speurder die door het boek hinkelt, ontbreekt het thrillerelement. Zo breed is het palet nou ook weer niet, dame en heren juryleden!
Van de twee genomineerde Vlamingen is Luc Deflo met veertien romans in tien jaar de minst productieve! Deflo (die als nom de plume uitsluitend zijn achternaam gebruikt) is een waar vakman. Lust is een bij vlagen impressionistisch geschreven boek. Het is snel, het is hard, het is ook regelmatig lomp en plat. De psychologie is helder en Deflo schrijft uiterst effectief, bij tijden geestig en in elk geval nietsontziend.
Lust vertelt het noodlottige verhaal van twee gaandeweg tot waanzin gedreven vreemdgangers, versierder Dirk en stalkster Iris. Hun neergang is spannend en onthutsend. De verhaallijn is ondanks het grote aantal perspectieven rechtlijnig en onontkoombaar.
Lust is vakwerk, maar bij de originaliteit ervan vallen nog wel vraagtekens te plaatsen. Is het meer dan een variant op de film 9 ½ Weeks? Je kunt je zelfs afvragen of dit niet eerder een noodlotsdrama is dan een misdaadgeschiedenis. De grootste killer is echter de snoeiharde moraal aan het slot.
De enige geslaagde psychologische thriller in het rijtje is Daglicht van Marion Pauw. In korte, uitstekend gedoseerde scènes schetst Pauw de gaandeweg in elkaar grijpende levensverhalen van de autistische Ray en de alleenstaande advocate Lisa. Ray heeft tbs gekregen voor een moord die hij gezien zijn karakter niet kan hebben gepleegd. Lisa komt Ray op het spoor en probeert hem vrij te pleiten. De enige manier om dat te bewerkstelligen is het vinden van de ware dader.
Pauw weet zowel de hectiek van de werkende moeder als de dwangmatige eenvoud van de autist wonderwel te treffen en bovendien weeft ze er een subtiele plot doorheen. Pauw houdt de touwtjes strak en de sardonische humor fris: ‘Was moederliefde niet gewoon een vorm van het Stockholmsyndroom?’
Het enige boek waarin de taal meer is dan het voertuig van de gedachte is Bavo Dhooges Stiletto Libretto. Dhooge schrijft net als Elvin Post in de stijl van Elmore Leonard: droogkomisch, over kleine criminelen in een wereld met een hoogst eigen, absurdistische ethiek. Als zo’n geboren mislukkeling bij toeval de kopij vindt van een roman over het leven van een gangster, ruikt hij een kansje. Hij geeft het uit, doet zichzelf als de auteur voor en komt erachter hoe echte criminelen reageren op hun ongeautoriseerde biografie.
Stiletto Libretto is zodoende een thriller over misdaadromans en (gebrek aan) verbeeldingskracht. Het is slapstick met een deugdelijk plot, fraaie personages en komische dialogen, maar bovenal is het een parodie op het genre. Een puur Amerikaanse setting versterkt dat parodistische gehalte, maar het eigenaardigst is toch wel Dhooges taaleigen. Hij laat geen gelegenheid onbenut om Stiletto Libretto op een slecht vertaald Amerikaans boek te laten lijken. A play within a play within a play.
Marion Pauw vormt voor het hand liggende compromis tussen literatuurliefhebbers en thrillerminnaars. Wil de onliteraire thrillerjury van 2009 pek en veren ontlopen, dan zal ze Pauw moeten bekronen. Maar wat zou het geweldig zijn als ze het lef heeft om te kiezen voor Dhooges parodie. Een parodie is altijd een eerbetoon en aangezien deze jury van de thriller houdt om de thriller, moet deze serenade aan de thriller wel haar favoriet zijn. Ironisch genoeg zou daarmee ook het meest literaire boek uit de selectie winnen. Een postmoderne thriller die het hele genre in de staart bijt, dat is nog eens literair.
28-08-2009 BN/De Stem (BN/De Stem)
Met de dood voor ogen wordt bijna elke flinkerd een watje.
De Vlaamse schrijver Bavo Dhooge is op dreef in zijn nieuwe misdaadroman Stiletto libretto over een kleine crimineel die het roer wil omgooien. Bijna iedereen in de roman blijkt corrupt en onbetrouwbaar en de dood loert om elke hoek. Stiletto libretto is een spannende, vlot geschreven en humoristische roman.
28-08-2009 Vrij Nederland (VN Thrillergids)
Vijf op vijf sterren
De dertigste Detective & Thrillergids van Vrij Nederland heeft aan tien titels vijf sterren (zeer, zeer goed) toegekend. Opnieuw kreeg slechts één Nederlandstalige auteur deze waardering en het is dezelfde als vorig jaar: de Belg Bavo Dhooge.
Dhooge scoorde in 2008 met 'Stand-In' (Kramat), dit jaar ontving hij applaus van VN voor 'Stiletto Libretto' (Manteau), dat ook genomineerd is voor de Gouden Strop, die op 2 juni wordt uitgereikt. 'Moordend tempo, humor zwarter dan zwart in dialogen die uitgebeiteld zijn in een onverwoestbaar decor van het beste Italo-Amerikaanse marmer', oordeelt de gids.
28-08-2009 NBD (Nederlands Boeken Depot)
Ook in Nederland blijft de waardering voor 'Stiletto Libretto' gelden...
"In deze komische thriller krijgt een kleine crimineel onverwacht een manuscript in handen, dat het leven van een wapenhandelaar beschrijft. Hij besluit het uit te geven onder pseudoniem met de pakkende titel 'Sukkels sterven net iets sneller'. (Alle boeken van deze Belgische auteur hebben een titel met een S). Het boek wordt bejubeld in de pers, maar de grote criminelen in L.A. hebben er moeite mee dat hun handel en wandel tot aangenaam leesvoer is verheven. Eigenlijk is dit een anti-misdaadverhaal met een ijzersterk plot, knappe dialogen, uitstekende karaktertyperingen en een parodie op het Amerikaanse thrillergenre. De titel van het boek zal de titel worden van de musical, die misschien van het boek gemaakt zal worden: goede vondst.
Meer van dit soort subtiele grappen zijn te vinden in dit verhaal, zoals de 'groene' wapenhandelaar, die zo milieubewust is, dat hij de lege kogelhulzen opraapt na het opruimen van zijn tegenstanders. De kleine crimineel luistert naar de naam Jimmy Hendricks, niet te verwarren met Jimi Hendrix, de beroemde gitarist. De stijl van deze auteur doet denken aan een beroemde Amerikaanse thrillerauteur Donald Westlake, droge zwarte humor en veel onwaarschijnlijkheden. Nominatie Gouden Strop 2009. Paperback met normale druk. Nominatie Gouden Strop 2009/ vijf sterren in de VN thrillergids."
28-07-2009 Eddy Bertin (Cerberus)
Drie op vier sterren
Uitstekende mix van harde thriller en zwarte humor
Bavo Dhooge schreef al een reeks thrillers rond een Gentse detective, dit is zijn tweede roman gesitueerd in Amerika (Los Angeles om precies te zijn). Zijn vorige, ‘Stand-In’ zit in een lijst van de 100 beste thrillers van de vorige jaren, en ‘Stiletto Libretto’ is genomineerd voor de begeerde Gouden Strop, de prijs voor de beste nederlandstalige misdaadroman, waarbij Deflo met ‘Lust’ de enige andere Vlaming is. ‘Stiletto Libretto’ begint wat verwarrend maar resulteert al vlug in een perfecte mix van harde misdaadthriller (een boek zonder ook maar één eerlijke persoon) en zwarte humor. De lezer wordt heen en weer gezwiept tussen realistische scènes en andere die zo over de top en parodistisch zijn dat je even kreupel mag liggen van het lachen. Een hele reeks bizarre personages defileren rondom Jimmy: een te ijverige journaliste met een eigen agenda, een uiterst grappige corrupte ex-politieman, een boze en heel machtige wapenhandelaar, een uitgekiende bedriegster, en natuurlijk de huurdoder met zijn stiletto, die hij in plaats van zijn geamputeerde pinkvinger draagt, de schuld van Jimmy, dus daarom is hij al bepaald pissig. En natuurlijk Jimmy zelf, die gewoon een nieuw leven wil maar steeds dieper in nesten geraakt. Personages en gebeurtenissen worden realistisch aangekaart en dan uitvergroot tot op de dunne grens van de slapstick. Een grappige kijk op de wereld van de gangsters en van de creatie van bestsellers in de ‘literatuur’. Leest als een sneltrein, spannend, grappig en soms kolderiek, maar nooit vervelend.
25-07-2009 Max Moragie (GVM)
EEN ZENUWSLOPEND BESTAAN ALS ACTEREND AUTEUR
BAVO DHOOGE LEVERT EEN POTENTIËLE KLASSIEKER AF
Het verlangen naar sociale mobiliteit bestaat in alle kringen. ‘Iedere werkster wil haar eigen werkster ‘, merkte de Nederlandse cabaretier in een van zijn oudejaarsconferenties op (hij bedoelde natuurlijk kuisvrouw). Maar in criminele kringen wil men gewoonlijk het enige wat geld niet kan kopen, namelijk aanzien. De pooier met zijn Rolex en sportwagen blijft voor de buurtbewoners een patser met een renstal vol hoeren, ook al hebben zij hun fortuin misschien ook maar geërfd. Het hoofdpersonage in Bavo Dhooges nieuwe thriller, Stiletto libretto, krijgt het sociale aanzien min of meer in de schoot geworpen. Toch is hij er allerminst gelukkig mee, en in zijn pogingen van dit ongewilde aanzien af te raken werkt hij zichzelf steeds dieper in de nesten.
Centraal in dit boek staat een ander boek: het manuscript dat de small time crook Jimmy Hendricks vindt in de cel die hij met ‘De Walvis’ deelt, vlak nadat de laatste door twee medegevangenen is doodgestoken. De tekst op de USB stick vertelt in romanvorm het levensverhaal van Armando Demon, de grootste wapenhandelaar van de Amerikaanse westkust. Hendricks print het manuscript uit, verandert er geen jota aan, behalve de naam van de auteur, en gaat op zoek naar een uitgever. Dat lukt zonder veel moeite. Hoewel het boek geen Nobelprijs waard is, is het sappig geschreven en straalt het een grote mate van authenticiteit uit. Dat laatste mag niet verbazen, want Sukkels sterven net iets sneller is eigenlijk helemaal geen roman. Elk detail klopt, dus zodra de echte Armando Demon het boek in handen krijgt wordt hij razend. Hij schuimt alle boekhandels van Los Angeles af en koopt elk exemplaar op om het te verbranden, daarmee de auteur alvast van een tweede druk verzekerend en van een geleidelijk stijgende positionering in de top tien. Wie daar ook aan meehelpt is cokebaron Roland Knox, Jimmys vroegere werkgever, die krantenredacteuren en directeuren van gevangenissen die bij hem in het krijt staan onder druk zet om lovende recensies te schrijven of honderden exemplaren af te nemen voor de bibliotheek. Aanvankelijk wil Knox Jimmy helpen een nieuw bestaan op te bouwen als schrijver, maar daarna doet hij het om definitief van hem af te raken. De lastpak weet immers teveel van hem en suggereert te vaak dat hij toch maar mooi zijn mond heeft gehouden tegen de flikken. Die mond definitief gesloten krijgen is niet moeilijk. Armando Demon wil immers Jimmys vel, en hoe roder het gezicht van de kleine Cubaan aanloopt, hoe meer hij geneigd zal zijn een huurmoordenaar op de auteur af te sturen. Helaas elimineert die sukkel eerst de mannen die de pech hebben dezelfde naam te hebben als het pseudoniem dat de schrijver veiligheidshalve gekozen heeft…
Bavo Dhooge toonde zich in zijn reeks rond de Gentse private eye Pat Somers al een meester in het komische genre. Met zijn messcherpe dialogen en zijn rake beschrijvingen maakt hij van Stiletto Libretto een ware sportschool voor de lachspieren. Bijvoorbeeld wanneer hij de ex-flk Freddy opvoert, een werkloos geworden agent die echter dagelijks op pad gaat om valse bonnen uit te schrijven en bereid is daarvoor desnoods nummerplaten te verwijderen of achterlichten te slopen. Tot overmaat van ramp leidt de man aan een merkwaardige aandoening die hem overdadig doet zweten en Dhooge de gelegenheid geeft eindeloos te variëren op de term ‘angstzweet’. Sommige hoofdstukken worden zo geslaagde sketches. En toch gaat het komische niet ten koste van de spanning, want ook de plotwendingen en cliffhangers worden met veel verve gehanteerd.
Jimmy Hendricks zelf ondergaat het eerst allemaal gelaten maar begint dan terug te vechten. In de loop van de dagen en weken evolueert hij daardoor van een bange, tweedeklas garnaal naar een man die inziet dat het in zijn leven niet om geld, zeker niet om roem maar zelfs niet om zijn vrijheid of zijn naakte bestaan draait, maar om zijn waardigheid. Naast een hedendaagse schelmenroman is Stiletto Libretto dus ook een soort bildungsroman, en voor zie zijn crime-klassiekers kent ook een beetje een ‘ remake’ van de roman Eve, van James Hadley Chase.
Net als Dhooge schreef Chase een reeks detectiveromans, net als Dhooge creëerde Chase in sommige van zijn romans een fictief Los Angeles (zoals in Eve), want hij bezocht de VS maar één maal, en net als Dhooge schreef hij een roman over een man die bij toeval een goed manuscript in handen krijgt, zich als de auteur ervan voordoet, vervolgens gedwongen wordt zich ook als auteur te gedragen en daaraan ten onder gaat. In Eve graaft de ik-figuur zijn eigen graf door zich in te laten met een prostituee. Zijn vrienden, zakenrelaties en zijn vriendin gaan hem daardoor mijden. Zijn geldreserve slinkt zienderogen. De man rechtvaardigt zich door te beweren een script over haar te willen schrijven, maar in wezen is hij gefascineerd door het bedrieglijke bestaan van Eve ( haar ‘ artiestennaam’ ), omdat het zoveel overeenkomsten vertoont met dat van hem. Ook Dhooge speelt met schijn en bedrog. Bijvoorbeeld in de naam van zijn hoofdpersonage, die klinkt als die van de beroemde zwarte gitarist maar die anders geschreven wordt. En bovendien, zo beseft Hendricks met ceekaes op den duur, de gitarist heette eigenlijk zelfs anders, namelijk Johnny, en hij kwam op de meest lullige manier aan zijn einde: door te stikken in zijn eigen kots. Wie is er nu eigenlijk de echte?
De twee protagonisten komen tot dezelfde ontdekking: dat sociaal aanzien niet gestolen kan worden, en dat het beter is eerlijk uit te komen voor wat je bent dan een zenuwslopend bestaan als acterend auteur te leiden. De echte sukkels zijn dan ook degenen die in de mythe van het gestolen aanzien blijven geloven.
Sukkels sterven net iets sneller klinkt als een vertaalde James Hadley Chase titel, Misschien heeft Bavo Dhooge (ook) daarmee een knipoog naar de ruim twintig jaar geleden overleden Britse bestsellerschrijver willen geven, misschien is het echter gewoon toeval, want veel verder dan het thema en de basisplot gaan de overeenkomsten tussen de beide auteurs niet. Dhooge laat in Stiletto Libretto een geheel eigen geluid horen. De ‘die hard’ fans zullen het allicht jammer vinden dat de auteur Gent heeft verruild voor LA, maar de fictieve sprong over de grote plas lijkt ook een kwaliteitsstap te zijn geworden. Dhooge levert met deze roman verreweg zijn beste tot nog toe af. Stiletto Libretto heeft het in zich net zo’n klassiek goed boek in het oeuvre van Dhooge te worden als Eve in dat van Chase, en daarmee uiteindelijk ook een echte ‘ classic’ in de Vlaamse misdaadliteratuur als zodanig.
24-07-2009 Gijs Korevaar (Algemeen Dagblad)
Hilarisch geweld
Gijs Korevaar
Een van de grondregels van het genre is dat een thriller een plot moet hebben. Geloofwaardig, logisch en zonder haperingen. Als dat niet goed in elkaar zit, haken lezers af. De Vlaamse schrijver Bavo Dhooge spot met deze regel in zijn nieuwste boek Stiletto Libretto.
In dit boek lijkt zich een oneindige reeks toevalligheden af te spelen rond hoofdpersoon Jimmy Hendricks. Hij is een kleine crimineel die in een Californische gevangenis een korte straf uitzit. Zijn celgenoot wordt vlak voor zijn vrijlating wreed vermoord en Jimmy neemt de memoires mee. Als hij het verhaal leest is Jimmy onder de indruk en hij zoekt en vindt een uitgever. Als het vervolgens een nationale bestseller wordt, zit Jimmy gebakken. Geld zat en nog legaal ook. Tot de zware crimineel die er in het boek niet best af komt, echt blijkt te bestaan. De man pikt het niet dat iemand metzijn levensverhaal rijk wordt en hij stuurt zijn zware jongens achter Jimmy Hendricks aan.
Het is eigenlijk een plot van niks. Geen moord, geen detective, geen spionnen, maar een opeenstapeling van gebeurtenissen die nog het meest doet denken aan de beroemde film Pulp Fiction. Zinloos geweld is daarin verheven tot een soort kunstvorm en Bavo Dhooge doet eigenlijk met Stiletto Libretto hetzelfde voor het spannende boek.
De Vlaming Dhooge geeft hiermee een heel eigen draai aan de bekende actieboeken van bekende schrijvers als Lee Child en Ludlum, maar ook van de Nederlander Peter de Zwaan. Maar Bavo Dhooge stopt vooral humor in zijn boek. De acties zijn vaak hilarisch, de dialogen scherp en vol humor. Het doet eerder denken aan klassieke schrijvers van thrillers zoals Raymond Chandler. Op diens plots is het nodige aan te merken, maar zijn onovertroffen schrijfstijl en humor maken dat meer dan goed. Ook Bavo Dhooge moet het vooral van zijn stijl en humor hebben. Dat is hem uitstekend gelukt en Stiletto Libretto is dan ook een genot om te lezen.
28-06-2009 Jo De Ruyck (Het Nieuwsblad)
'Geschreven als een uitstekende gangsterflim, met spitse humor en leuke wendingen, behoort dit tot het beste wat de Vlaamse thriller te bieden heeft.'
30-05-2009 Fred Braeckman (De Morgen)
Drie op vier sterren
Vlaamse thrillerschrijvers zijn serieuze mensen. In hun boeken toch want daarin valt niet veel te lachen. Bavo Dhooge is een uitzondering. Niet zozeer omdat het altijd lachen is geblazen, maar wel omdat hij van pulp en pastiche, soap en smart, oneliners en onnozelheden een unieke mix heeft gemaakt. (...) Een aardig fantasierijk verhaal met (al te) veel plotwendingen en massa's knipoogjes. Ook naar de prijzen voor de beste misdaadroman.
28-05-2009 Juryrapport Gouden Strop (Jury Gouden Strop)
Uit het juryrapport van De Gouden Strop:
'Een boek waarin een boek een hoofdrol speelt: een kleine crimineel krijgt op zijn laatste dag in de gevangenis bij toeval een manuscript in handen. Hij besluit een nieuw leven op te bouwen, als schrijver van de misdaadroman Sukkels sterven net iets sneller. Dit tot ongemak en ongenoegen bij de criminelen op wier leven het verhaal gebaseerd is. Dit boek loopt als een trein en is vlot en met humor geschreven. Een mooie combinatie van een misdadige slapstick en echte schelmenroman. Een boek dat niet onderdoet voor de Sopranos: goed qua plot, setting en humor. Sukkels sterven net iets sneller wint in dit boek de speciaal ingestelde 'Silver Stiletto'. Bavo Dhooge verdient met Stiletto Libretto een nominatie voor de 'Gouden Strop'.'
27-05-2009 Fred Braeckman (Weekend Knack)
'Messcherp. Bavo Dhooge houdt van spelletjes. Zo beginnen de titels van zijn meer dan dertig boeken bijna allemaal met de letter 'S'. Als misdaadschrijver is hij vooral bekend om zijn reeks met de wat slungelige privédetective Pat Somers, die flikkenstad Gent als biotoop heeft. In Stiletto Libretto gaat hij wat verder van huis. Dit knotsgekke gangsterverhaal heeft Los Angeles als decor. Hilarisch, knotsgek en zon voor een bewolkte vakantiedag.'
29-04-2009 Eric Diepvens (Crimezone)
Vier op vijf sterren
Ook op Crimezone (waar straks ook een uitgebreid interview te lezen is) valt 'Stiletto Libretto' zeer in de smaak.
Ontspannend spannend boek
Geboren en getogen Gentenaar Bavo Dhooge was op weg om de Vlaamse Federer of Nadal te worden. Maar hij besloot zijn tennisracket te ruilen voor een pen en zich op het schrijven toe te leggen. Na zijn studies aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten werkte hij als copywriter, journalist en recensent.
In die tijd begon hij ook aan zijn eerste boek Spaghetti en zijn eerste spannende boek, met de ondertussen legendarische detective Pat Somers, volgde al snel. Als het pakje van Superman nog nog niet bestond, had het uitgevonden moeten worden voor Bavo Dhooge, want deze S-man, publiceerde in zijn nog niet zo lange loopbaan al meer dan dertig boeken waarvan de titels telkens weer met diezelfde letter S beginnen.
Ondertussen is deze auteur voltijds schrijver en leeft hij van zijn pen. Hiervoor publiceert hij werken in verschillende genres, van kinderboeken en spannende boeken, over science fiction en documentaires tot scenario’s voor films en televisieseries toe. Hij woont, samen met zijn vrouw en hun zoon, nog altijd in de Gentse rand, waar ook tal van zijn boeken zich afspelen.
In zijn nieuwste creatie Stiletto libretto maken we kennis met Jimmy Hendricks, een kleine crimineel, die na een verblijf in de gevangenis, een boek publiceert waarvan het manuscript zowat uit de hemel kwam vallen. Maar als blijkt dat het verhaal geen fictie is, maar het levensverhaal van een wapenhandelaar, begint Jimmy voor zijn leven te vrezen en wordt hij zelf hoofdpersonage in de thriller waarin zijn bestaan snel getransformeerd wordt.
Als je aan eender welke liefhebber van het spannende boek vraagt om zonder na te denken iets te associëren met de naam Bavo Dhooge, is de kans groot dat het antwoord Pat Somers zal luiden. Deze figuur, de Ludovic Cruchot van Vlaanderen, die met zijn bijna doldwaze avonturen de naam van de auteur groot maakte, is helaas niet meer. Maar zijn fans mogen ophouden zich in medelijden te hullen en moeten meteen naar de boekhandel hollen om zich Stiletto Libretto aan te schaffen. Met dit boek, dat zich afspeelt in Los Angeles, onttrekt de auteur zijn komische spannende boeken aan de schaduw van het Gentse Belfort, waarin Somers gevangen zat en opent hij de deur naar mogelijk internationale erkenning voor zijn talent als verteller-humorist – of is het humorist-verteller?
In zijn typische, zeer luchtige stijl van schrijven vermengt hij allerlei soorten humor. Gaande van de kleine knipoog – die hij creëert door gewone situaties een beetje uit te vergroten in he absude, over satire tot aan de pure slapstick, terwijl hij er dan ook nog eens in slaagt een degelijk uitgewerkt spannend verhaal te vertellen. En door veelvuldig gebruik te maken van referenties naar andere boeken en films toont de auteur zijn belezenheid.
Natuurlijk speelt geloofwaardigheid in dit subgenre een ondergeschikte rol, maar Bavo Dhooge is er weer in geslaagd een aantal fantastische figuren uit zijn mouw te schudden, die zo zijn weggelopen uit tekenfilms. Wat te denken van de ecologische wapenhandelaar of de harde crimineel die wegsmelt bij zijn zoontje.
Stiletto libretto, dat is opgehangen aan een persiflage op de wereld van schrijvers en uitgevers is een vreemde eend in de bijt. Daar waar het gros van de misdaadboeken de lezer zover willen krijgen dat ze op het puntje van hun stoel komen te zitten, heeft dit boek net de omgekeerde uitwerking: de lezer zal met een glimlach, genietend achteroverhangen in zijn zetel. Met dit ontspannende spannende boek levert Bavo Dhooge een fraai staaltje proza af dat ik iedereen wil aanraden.
28-04-2009 John Vervoort
Drie op vier sterren
Sukkels, stiletto's en flikken
Drie recente boeken van eigen bodem tonen aan dat de Vlaamse thrillerauteur zijn horizon verbreedt. Vooral Bavo Dhooge is goed op dreef.
'Stiletto Libretto' is een wonderlijke thriller
John Vervoort
Tijdens het lezen van Stiletto Libretto, de nieuwe misdaadroman van Bavo Dhooge, heb ik dikwijls aan Fargo moeten denken, de geniale zwarte misdaadkomedie van de Coen Brothers. Niemand die de film ooit zag, zal de scène met de houthakselaar vergeten. Ook in Stiletto Libretto gebeurt iets gelijkaardigs, maar dan met een papierversnipperaar waarin een hand verdwijnt. Lekker luguber, maar tegelijk onweerstaanbaar grappig.
Spanning en humor, ze gaan niet vaak goed samen. Carl Hiaasen schreef in de jaren negentig enkele geestige thrillers, en de cynische dialogen in de boeken van Elmore Leonard zouden door elke schrijver met aspiraties bestudeerd moeten worden. Bavo Dhooge kwam in eerder werk soms gevat uit de hoek, onder meer dat met de Gentse detective Pat Somers in de hoofdrol, maar de verhalen lieten het steeds vaker afweten. Dhooge is een heel productieve schrijver, wat de kwaliteit van zijn boeken wel eens ondermijnt. Met Stiletto Libretto heeft hij niettemin een originele, spannende en ook hilarische thriller geschreven.
Dhooge situeert zijn verhaal in de VS. Net voor hij vrijkomt, krijgt de kleine crimineel Jimmy Hendricks, die vaak grappen met luchtgitaren moet verdragen omdat zijn naam klinkt als die van het gitaarwonder Jimi Hendrix, het manuscript van een vermoorde collega in handen. Sukkels sterven net iets sneller vertelt over maffiabonzen die wapens, drugs en vrouwen verhandelen, ex-flikken die het onderscheid tussen goed en kwaad al lang vergeten zijn en ander onfris gespuis waaronder een messentrekker die met een stiletto de gezichten van zijn tegenstanders bewerkt.
Wat Hendricks niet beseft, is dat het verhaal waarheidsgetrouw is. Sommige mensen zullen niet blij met de publicatie ervan. Dat zijn leven gevaar loopt, dringt pas tot hem door wanneer een onschuldige beddenverkoper, die toevallig dezelfde naam heeft als het pseudoniem van Hendricks, wordt afgemaakt. Hij smeekt een journaliste die een gunstige recensie zal publiceren om in de plaats daarvan een uiterst negatieve bespreking te plaatsen.
Maar het onheil is geschied en het boek wordt een succes. Hendricks moet op signeertoer en iedere praatshow wil hem als gast. Tot overmaat van ramp wint hij een prijs, The Silver Stiletto, die wordt gesponsord door de man die de criminele hoofdrol in zijn boek speelt.
Dhooge is goed op dreef in deze wonderlijke thriller. Het verhaal is tegelijk krankzinnig en uiterst geloofwaardig, omdat Dhooge een ijzersterke logica hanteert. De dialogen bekken goed en veel van de personages zouden niet misstaan in Fargo of Pulp Fiction. Met dit boek heeft Dhooge zijn meesterproef afgeleverd.'
27-04-2009 Bruna (Bruna)
Vijf sterren
'Een ijzersterk verhaal, waar we inspelen op de rauwheid van het criminele milieu, maar doorheen een toeval dat het bijna vaudeville wordt. We volgen de onvoorstelbare avonturen van Jimmy, een eenvoudige en wat naïeve crimineel die beslist om een boek te schrijven... En hiervoor gebruikt hij het verhaal van een vroegere celgenoot die werd vermoord, en dat zeker een aantrekkelijk scenario kan uitmaken van een leuke thriller. Wat Jimmy echter niet kan inschatten is dat hij hiermee ongewild een aantal zaken aan het daglicht brengt die werkelijk bestaan, en waar een aantal zware jongens niet kunnen mee lachen. De euro lijkt wat langzaam te vallen, maar wanneer het gevaar van het gegeven duidelijk wordt, lijken de zaken nog verder te ontsporen, wanneer het boek van Jimmy nog meer succes krijgt, en dus aandacht van de verkeerde mensen. En als één van de mensen die met hem willen afrekenen een actieve gebruiker van een stiletto is, heeft hij er alle belang bij dat men hem niet kan ontmaskeren achter zijn pseudoniem. Maar dit is niet gerekend met zijn vroegere compaan, die hier wel degelijk brood in ziet. Het is een spannend verhaal, maar zeer lcuhtig geschreven en behandeld, waar de plot meer en meer complex wordt, maar toch vlot te volgen en meeslepend. Een leuke thriller, dat zeker ligt in de lijn van de sterke werken die deze auteur reeds in het verleden heeft gebracht. Dit is een naam dat je niet mag missen in je bibliotheek.'
13-04-2009 Jeroen Beghin (Wraak van de Dodo)
Vier op vijf sterren
"Gentenaar Bavo Dhooge raakt stilaan zelf de tel kwijt van het aantal boeken dat hij schreef sinds zijn debuut in 2002, maar een doorbraak naar het grote publiek zat er nog niet echt in. Misschien komt daar verandering in met Stiletto libretto, zijn eerste volwassenenthriller bij uitgeverij Manteau.
Jimmy Hendricks (let op de -cks) brengt zijn laatste nacht in de gevangenis door wanneer zijn celgenoot Wally onder handen wordt genomen door een stelletje boeven. Ze vinden niet wat ze zoeken, maar Jimmy even later wel: een usb-stick met daarop een boekmanuscript. Hij besluit het te publiceren onder een pseudoniem. Dat had hij beter niet gedaan, want het boek blijkt over een gangsterbaas te gaan, die niet opgezet is met de extra aandacht. Zeker niet wanneer het boek uitgroeit tot een bestseller.
Dhooge wisselde met Stand-In (vorig jaar 5 sterren in de VN Detective- en Thrillergids) Vlaanderen in voor Californië, en hij blijft er nog even hangen. Het volk dat in Stiletto libretto rondloopt is inderdaad niet geschikt voor een plot in pakweg Gentbrugge. Armando is de godfather van dienst, neigend naar grootheidswaanzin en sterk begaan met zijn ecologische voetafdruk. Zijn helper King laat zich in zijn pink een stiletto inplanten na een incident met wat bureelmeubilair. Beide personages geven al aan dat Stiletto libretto verre van bittere ernst is. Het boek telt enkele heerlijk komisch-gewelddadige scènes rond pantoffelheld Jimmy. Vergelijken met Quentin Tarantino is er (nog) licht over, maar het kan geenszins kwaad de naam te laten vallen.
Zeker in het begin is Stiletto Libretto ietwat haperend geschreven, maar het verhaal bloeit open langs ettelijke plotwendingen. Als je een boontje hebt voor loserachtige helden-tegen-wil-en-dank en misdaadromans met een prettig gestoorde kronkel in het lijf, dan ben je bij Dhooge aan het goede adres. Nog een paar boeken als Stiletto libretto en wij zijn alvast bereid de legendarische Pat Somers uit Dhooges beginjaren te vergeten."
08-04-2009 John Vervoort (Het Nieuwsblad)
Drie op vier sterren
"Een verrassende misdaadroman van deze Vlaamse veelschrijver. Een kleine crimineel doet zich voor als de auteur van een misdaadboek, dat echter door een collega werd geschreven. Wat hij niet beseft, is dat het verhaal dat erin verteld wordt harde feiten en namen noemt. Dus wordt er jacht op hem gemaakt en wil hij plots niet meer een gevierd schrijver zijn. Originele plot, eigenzinnige karakters en een stijl die accuraat en hilarisch is: Dhooge komt sterk uit de hoek." (jov)